اخبار امیرالمومنین علیه السلام ازآینده

[عبدالعلی69]

نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال ؛ ؛ ص251

خبر دادن از غيب‏
1-: امير المؤمنين نزد برخى از مواضع چنين اخبارى بيان كرده ‏اند. در خطبه‏اى فرمودند: «پيش از آنكه مرا نيابيد، پرسش كنيد، به خدا سوگند اگر از فتنه‏اى كه گروهى صد تن را گمراه مى‏كنند و صد تن را هدايت مى‏نمايند بپرسيد فريادكننده و به پيش راننده آن را تا قيامت معرفى خواهم كرد.» مردى برخاست و گفت: «مرا آگهى ده كه در سر و ريشم چند تار مو هست؟ امام فرمود: بخدا قسم دوستم رسول خدا در باره پرسش تو به من خبر داده بود و فرموده بود كه بر هر موى از سرت فرشته‏اى است كه تو را لعنت مى‏كند و بر هر تار مو از ريشت شيطانى است كه بر مى‏انگيزدت و در خانه‏ات فرومايه‏اى است كه پسر پيامبر را مى‏كشد. اگر شرح و بيان برهان بر آنچه پرسيدى (براى شما) دشوار نبود پاسخت مى‏گفتم اما نشانه صدق سخنم خبرى است كه در باره فرزند نفرين شده و رذل تو بيان داشتم.» فرزند آن مرد در آن زمان خردسال بود و همو كشتن امام حسين عليه السّلام را بر عهده گرفت. «4»
______________________________

(4). شرح نهج البلاغه ج 2 ص 488 و ج 1، ص 208 و روايت از كتاب الغارات ابن هلال ثقفى نقل شده و آن مرد سنان بن انس نخعى است.
نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، ص: 252


2-امير المؤمنين خبر داد كه «ذى الثديه» از خوارج كشته مى‏شود و پس از آنكه به او عرض كردند خوارج از نهر گذشته‏ اند فرمود آنها عبور نكرده‏اند. «1»

3- او از شهادت خود، «2»

4-بريده شدن دستان جويريه بن مسهر و مصلوب شدن او كه در زمان معاويه اتفاق افتاد خبر داد.«3»

5-امام درختى را به ميثم تمّار نشان داد و او را آگاه ساخت كه عبيد اللَّه بن زياد، وى را به عنوان دهمين نفر بر شاخ آن درخت مصلوب خواهد ساخت و مرگ او به سبب نيزه‏اى خواهد بود. «4»

6-امير المؤمنين بريده شدن دستها و پاهاى رشيد هجرى و مصلوب گرديدن او را پيشگويى نمود و همچنان شد. «5»

7-همان گونه كه از كشته شدن قنبر به دست حجاج‏

8-» -و كردارهاى حجاج خبر داد و جملگى رخ داد. «7»

9-مردى به نزد امير المؤمنين آمد و گفت: خالد بن عرفطه مرد. امام فرمود: «او نمرده است و نمى‏ميرد تا سپاه گمراهى را كه حبيب بن جمار پرچمدار آن است رهبرى كند. مردى از زير منبر برخاست و گفت: اى امير مؤمنان من شيعه و دوستدار تو هستم. امام پرسيد: تو كيستى؟ پاسخ داد: من حبيب بن جمار هستم. امام فرمود:
زنهار پرچم را برنگيرى و بى‏گمان آن را بر خواهى گرفت و با آن از اين در- به باب‏
______________________________
(1). مروج الذهب، ج 2، ص 405 و 406، الكامل ابن اثير، ج 3، ص 174 و 175، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 203 و 305.
(2). لسان الميزان ج 3 ص 439، اسد الغابه ج 4 ص 35، گزيده كنز العمال ج 5 ص 59 و مسند احمد ج 1، ص 156.
(3). شرح نهج البلاغه ج 1 ص 210، مناقب المرتضوى، ص 278.
(4). همان.
(5). مناقب المرتضوى، ص 267، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 211.
(6). مناقب المرتضوى، ص 251.
(7). گزيده كنز العمال، ج 5، ص 454، البدايه و النهايه، ج 6، ص 237، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 209، لسان العرب ابن منظور.
نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، ص: 253
الفيل اشاره كرد- داخل خواهى شد.» هنگامى كه زمان حسين عليه السّلام رسيد، ابن زياد خالد بن عرفطه را پيشرو سپاه عمر بن سعد قرار داد و حبيب بن جمار كه با او دستيارى مى‏نمود از باب الفيل وارد گشت. «1»

10-امام به براء بن عازبفرمود: «پسرم حسين به شهادت مى‏رسد و تو ياريش نمى‏كنى. همين واقعه روى داد.» «2»

11-هنگامى كه در جنگ صفين به كربلا گذر كرد گريست و فرمود: «به خدا سوگند اينجا توقف‏گاه شتران و كشتارگاه سواران و جايگاه شهادت آنهاست و به فرزندش حسين و يارانش اشاره نمود.» «3»

12-امير المؤمنين از آبادانى بغداد «4»،

13-فرمانروايى بنى عباس و اعمال آنها و بر افتادن ايشان به دست مغولان‏ «5»

14-خبر داد. به سبب همين خبر، شهرهاى حله، كوفه، كربلا و نجف ... از حمله هولاكو در امان ماند. زيرا هنگامى كه هولاكو به بغداد رسيد، پدرم، سيد بن طاوس و فقيه ابن ابى المعز به او نامه نوشتند و پيش از فتح بغداد، امان خواستند. هولاكو ايشان را فرا خواند و آنها هراسيدند و نرفتند. پدرم به تنهايى نزد او رفت. هولاكو پرسيد: چگونه پيش از پيروز شدن من به اينجا آمدى؟ پدرم به او گفت: زيرا امير المؤمنين عليه السّلام آمدن و (پيروزى) تو را خبر داده بود: «تركان بر آخرين خليفه بنى عباس حمله مى‏برند. پيشرو ايشان شاهى است كه صدايى رسا دارد و از
______________________________
(1). شرح نهج البلاغه ج 1 ص 208، مقاتل الطالبين، ص 71.
(2). شرح نهج البلاغه، ج 2، ص 508، ارجح المطالب، ص 282، مناقب المرتضوى، ص 251.
(3). شرح نهج البلاغه، ج 2، ص 508، ينابيع المودة، ص 216، دلائل النبوة، ص 509، ذخائر العقبى، ص 97، نور الابصار، ص 117.
(4). مناقب آل ابى طالب ابن شهر آشوب، بحار الانوار، ج 41، ص 125.
(5). شرح نهج البلاغه، ج 2، ص 125 و 241، تهذيب التهذيب، ج 7، ص 358.
نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، ص: 254
جايى مى‏آيد كه فرمانروايى ايشان آغاز شده است، از هر شهرى با پيروزى عبور مى‏كند و هر پرچمى را كه براى نبرد با او برافراشته شود درهم مى‏شكند. واى واى بر كسى كه به ستيزه آهنگ او كند، پيوسته چنين با فتح قرين است.»

اخبار در اين باره بسيار است.

علامه حلى، حسن بن يوسف، نهج الحقّ و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، 1جلد، تاسوعا - تهران، چاپ: اول، 1379 ش.
یا من هو فی ام الکتاب لدینا لعلی حکیم

[عبدالعلی69]

نهج البلاغة (للصبحي صالح) ؛ ؛ ص102

73 و من كلام له ع قاله لمروان بن الحكم بالبصرة

قَالُوا: أُخِذَ مَرْوَانُ بْنُ الْحَكَمِ أَسِيراً يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَكَلَّمَاهُ فِيهِ فَخَلَّى سَبِيلَهُ فَقَالا لَهُ يُبَايِعُكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ عليه السلام:

أَ وَ لَمْ يُبَايِعْنِي بَعْدَ قَتْلِ عُثْمَانَ لَا حَاجَةَ لِي فِي بَيْعَتِهِ إِنَّهَا كَفٌّ يَهُودِيَّةٌ لَوْ بَايَعَنِي بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسَبَّتِهِ أَمَا إِنَّ لَهُ إِمْرَةً كَلَعْقَةِ الْكَلْبِ أَنْفَهُ وَ هُوَ أَبُو الْأَكْبُشِ الْأَرْبَعَةِ وَ سَتَلْقَى الْأُمَّةُ مِنْهُ وَ مِنْ وَلَدِهِ يَوْماً أَحْمَر




شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحي صالح)، 1جلد، هجرت - قم، چاپ: اول، 1414 ق.



ترجمه و شرح نهج البلاغة (فيض الإسلام) ؛ ج‏1 ؛ ص170

72 (1072)- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است كه در بصره راجع بمروان ابن حكم فرموده،

گفته‏اند: چون مروان ابن حكم در جنگ جمل اسير شد امام حسن و امام حسين «عليهما السّلام» را نزد امير المؤمنين «عليه السّلام» شفيع قرار داد، پس آن دو بزرگوار در باره او عرض كردند:

ترجمه و شرح نهج البلاغة (فيض الإسلام)، ج‏1، ص: 171
يا امير المؤمنين مروان با تو بيعت ميكند، حضرت او را رها كرده فرمود:

(1) آيا بعد از كشته شدن عثمان با من بيعت نكرد؟ (و پس از آن در جنگ جمل شركت نمود) مرا به بيعت او حاجت نيست، زيرا دست دادن او براى بيعت مانند دست دادن يهودى است (كه بمكر و حيله و پيمان شكنى مشهور است) اگر بدست خود با من بيعت كند هر آينه باد برش مكر و حيله بكار برد (در پنهانى پيمان بشكند و وفاى بعهد ننمايد و بيعت خود را چون باد انگاشته رها كند. اين جمله را براى پستى مروان فرموده و باز در سرزنش او مى‏فرمايد (2) آگاه باشيد كه او را امارت و حكومتى خواهد بود.

(بسيار كوتاه) چون ليسيدن سگ بينى خود را (مدّت امارت و حكومت مروان تقريبا چهار ماه و ده روز بوده) (3) و او پدر چهار رئيس است (مراد از چهار رئيس فرزندان او بودند كه عبد الملك خليفه شد و عبد العزيز والى مصر و بشر والى عراق و محمّد والى جزيره گرديد، و آنها در مكر و حيله و گمراه كردن مردم مانند پدرشان بودند) و زود باشد كه مردم از مروان و فرزندان او روز سرخ را (قتل و غارت و انواع سختيها كه از ايشان صادر شد) دريابند (و بعضى گفته‏اند مراد از چهار رئيس كه حضرت فرموده چهار پسر عبد الملك ابن مروان، يزيد و سليمان و وليد و هشام، هستند كه هر چهار بخلافت رسيدند).

(1074)

________________________________________
شريف الرضى، محمد بن حسين - فيض الاسلام اصفهانى، على نقى، ترجمه و شرح نهج البلاغة (فيض الإسلام)، 2جلد، مؤسسه چاپ و نشر تأليفات فيض الإسلام - تهران، چاپ: پنجم، 1379 ش.


یا من هو فی ام الکتاب لدینا لعلی حکیم